حسین شهسواری؛ محسن روشنیان رامین؛ ذبیح الله اللهی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش حضوری، مجازی و تلفیقی در انگیزش پیشرفت و رضایت تحصیلی دانش‌آموزان هنرستانی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر هنرستان‌های شهر ایرانشهر به تعداد 2200 نفر بود. از بین این دانش‌آموزان 400 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. برای گردآوری ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش حضوری، مجازی و تلفیقی در انگیزش پیشرفت و رضایت تحصیلی دانش‌آموزان هنرستانی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر هنرستان‌های شهر ایرانشهر به تعداد 2200 نفر بود. از بین این دانش‌آموزان 400 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. برای گردآوری دادهها از آزمون انگیزش پیشرفت هرمنس(1977) و پرسشنامه رضایت از تحصیل شیخ الاسلامی و احمدی(1390) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک راهه و چندمتغیری انجام شد. نتایج نشان داد بین انگیزش پیشرفت و رضایت تحصیلی دانش‌آموزان هنرستانی شهر ایرانشهر در آموزشهای مجازی، حضوری و تلفیقی تفاوت معنی داری وجود دارد؛ این تفاوت به گونه ای بود که میانگین نمرات انگیزش پیشرفت و رضایت تحصیلی برای دانش‌آموزان با آموزش تلفیقی به طور معناداری بیشتر از میانگین نمرات دو گروه مجازی و حضوری بود. با توجه به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که آموزش تلفیقی میتواند برای هنرستانها گزینه بهتری باشد.
